7 Temmuz 2011
Perşembe
Yoğun günlerden biri daha geride kaldı. Okumaya, yazmaya çok fazla zaman ayıramadığım günleri hiç sevmiyorum. Böyle günlerin boşa geçtiğini düşünüyorum. Bu nedenle belki de çoğu zaman yalnız yaşama isteğim ağır basıyor. Kendi zamanımı sadece kendi isteklerime göre belirleyebileceğim bir yaşamın beni çok mutlu edeceğini biliyorum. İşte o zaman daha fazla yazmaya zamanım olur, daha çok okurum, daha fazla yeni fikir düşer zihnime ve her projeme daha fazla zaman ayırırım. Ve elbette daha düzenli bir çalışma masam olur. Şimdiki gibi birçok şeyi çok kısa zaman dilimlerinde yapmaya kalkışmam böylelikle. Ama kısa vadede böyle bir yaşama kavuşmam mümkün değil. Hem iş hayatı, hem de ailem ve arkadaşlarım buna izin vermezler. Aslında etrafımda insanların olmasından çok da mutsuz değilim. Birilerinin beni sevmesi, benim yanımda olması çok güzel. Fakat edebiyat beni daha bencil olmaya ve yalnızlığa itiyor. Biliyorum ki yalnız kalmak içimdeki yazma isteğini daha da arttıracak. Biliyorum ki yalnız kalmak ruhumu terbiye edecek. Ve tabii ki yalnız kalmak büyük bir hüznü de beraberinde getirecek ve edebiyatı en fazla besleyen şey de hüzündür.
7temmuz’11gecesi mutki
Tuna BAŞAR
Yorum Gönder