burası neresi?
sessizliklerden büyük gürültülerin koptuğu bir yerde, kendi gürültümde sessizliği aramaya çalışıyorum.
rahat bırakmıyorlar!
nereye gitsem kendi gürültümü de yanımda götürüyorum; kurtulamıyorum!
aydınlıkları karanlık yapmaya çalışanların yaşadığı bir yerde, kendi karanlığımda aydınlığı elde etmeye çalışıyorum.
izin vermiyorlar!
nereye gitsem, gittiğim yerlerin daha da karanlık olduğuna korkarak tanık oluyorum.
bu karanlıklarda en aydınlık yerin, kendi iç dünyam olduğunu fark ediyorum.
büyük cesaretlerin korkaklık olarak görüldüğü bir yerde, kendi korkaklığımı cesaret olarak yansıtmaya çalışıyorum.
engel oluyorlar!
korkaklıklara tapmaya başlıyorlar.
inançların inançsızlık sayıldığı bir yerde, "anlamağa çalışıyorum, inanmayı yitirmenin pahasına"*
zorluyorlar!
inançsızlara inanmayanı inançsız diye damgalıyorlar.
burası öyle bir yer ki, gürültüler içinden karanlıklar doğuyor, karanlıklar bitmeden korkaklık boy gösteriyor.
korkaklar lider olup, inanmadıkları şeyleri inanç diye insanlara yutturmaya çalışıyorlar.
bu korkakları cesur sanan cahiller de inançsızlığı inanç yerine koyarak, inançsızlık tanrısını kafalarında yaratıyorlar.
içlerinden çıkan en inançlı lideri inançsız diye damgalayıp, yaşattığı büyük zaferlere rağmen, onu korkak olarak zihinlerine yerleştiriyorlar.
o cesur ve inançlı lideri yok sayıp, kendi korkak ve inançsız liderlerini onunla kıyaslıyorlar.
kıyasladıkları yetmiyormuş gibi, bunu karanlıklarda büyük gürültüler kopararak yapıyorlar.
bunu engellemeye çalışanları da acımasızca yok ediyorlar.
içimdeki korku daha da artıyor ve kendi sessizliğimde yarattığım gürültü, bütün gürültüleri baskılayarak soruyor: burası neresi?
tuna başar
*nâzım hikmet
/yirmiağustosikibinbeş sıfırsıfıryirmibir
izmir/
Yorum Gönder