21 Mayıs 2010
Cuma
Daha önce de çok yaşadım, fakat hâlâ aynı şeyleri yaşamaya devam etmekteyim. Bazen gerçekten çok kararsız kalıyorum. İçinde bulunduğum durumun etkisiyle mantıklı kararlar vermeyip, acele ve gereksiz kararlarla hem kendimi sıkıntıya sokuyorum, hem de karşımdaki insanın benim hakkımda olumsuz bir izlenime sahip olmasına neden oluyorum.
Oysaki içimde sadece sevgi var. Karşımdaki insanı hiç üzmek istemeyecek kadar çok sevgi… Her ne kadar karşımdaki insan beni sevmese de ve beni hiç sevmeyecekmiş gibi tavırlar sergilese de… Yine de onu üzmek gelmiyor içimden. Böyle olunca da kendimi üzüyorum doğal olarak. Bazen de içinde bulunduğum durumun etkisiyle mantıklı kararlar veremiyorum. Acele ve gereksiz kararlarla hem kendimi sıkıntıya sokuyorum, hem de karşımdaki insanın benim hakkımda olumsuz bir izlenime sahip olmasına neden oluyorum. Tabii bu durum da aramızdaki, yaşanacağı varsa da yaşanmayacak, duyguları engelliyor. Ben onu sevip, karşılık alamadığım duygular nedeniyle ona sitem edince, o da bana karşı hissedeceği güzel duyguları ortadan kaldırıyor. Böyle bir paradoks içinde ilişkimize devam etmeye çalışıyoruz.
Daha önce de çok yaşadım, fakat hâlâ aynı şeyleri yaşamaya devam etmekteyim…
Tuna BAŞAR
yirmi1mayıs’10gecesi aydın
Yorum Gönder