5 Eylül 2009
Cumartesi
Artık yalnız kalmak istiyorum. İnsanlardan çok sıkıldım. Her geçen gün etrafımdaki kaliteli insan sayısının azalması, son zamanlarda da bu kaliteli insanların sayısının bir elin parmaklarını geçmemesi nedeniyle sanırım bu sıkıntım.
Kafamı dinleyemiyorum. Dünyadan şöyle bir uzaklaşıp kendi hayatıma odaklanabileceğim zamanlar yaratamıyorum. Hep birileri var etrafımda.
Eskiden İzmir bana bu konuda çok iyi gelirdi. Ne zaman canım sıkılsa, etrafımdaki insanlardan uzaklaşmak istesem, kalitesiz insan sayısının fazlalaştığını görsem İzmir’e kaçardım. Kendi odama çekilir, kitaplarımı da yanıma alır, bir yandan kafamı dinler, bir yandan da okuyup yazardım.
Ama şimdi tek kelime yazabilecek zaman yaratamıyorum. İnsanlar hayatımı işgal etmiş durumda ve ben kurtulamıyorum. İzmir’e de gitmemin imkânı yok.
Hayatımın en kötü günleri olarak nitelediğim ama yalnız olduğum günleri şimdi özlemle anıyorum. O, hayatımın en kötü günleri dediğim günlere geri dönmek istiyorum.
Bu, şimdinin o günlerden daha mı kötü olduğunun göstergesi?
Ey yalnızlık, gel kurtar beni!
Tuna BAŞAR
5eylül’09gecesi afyonkarahisar
Yorum Gönder