hiç kimseye
uykusuzluğun karanlık sularında
hüznün parıldayan gözyaşları
kalbimin odacıklarından
damarlarıma akarken
içimi bir ürperti sarıyor
titriyorum...
bedenim ruhuma küçük geliyor
mono(ton)larca yük altında
ezildiğimi hissediyorum
seni düşünüyorum...
kalbimin özgül ağırlığı
nerdesin
gel,
kurtar beni...
Tuna Başar
/altıkasımikibinaltıpazartesi
Afyonkarahisar/
Not: Bu şiirsel karalama "Berfin Bahar" isimli derginin Aralık 2006 tarihli 106. sayısında yayınlanmıştır.
özgül ağırlık:)
YanıtlaSilaradıkların bulmak istediğin yerlerdedir......
adresi kayıp satırlar...belki de adresini arayan...'belki'lerin ve 'keşke'lerin can yakışları gibi bu satırlar...nedenleri bildiğimiz zaman nasıllara daha kolay katlanabiliriz galiba...-neden-leri bulmak umuduyla...
YanıtlaSilhayırlı akşamlar.beklediğimiz insan acaba neden bukadar geç gelir?birşeylerin değerini bilmemizmi gerek.yazmış olduğun yazı güzeldi.emeğine sağlık.bende beklerim.görüşmek üzere..
YanıtlaSil"kalbimin özgül ağırlığı
YanıtlaSilnerdesin
gel,
kurtar beni..."
Dost Tuna, günümüzde tüketicilik, taklitçilik ve özenti furyasının gençliği etkisi altına aldığı apolitizm ve kültürsuzluk batağına savurduğu bir süreçte şiir ve makale yazman, ebebiyatla ilgilenmen çok güzel... Bu çabanı taktir etmemek mümkün değil. Şirilerinle ilgili genel kanım işçiliğin eksik olması, şiirlerini demlenmeye bırakmaman... Çok yazmak yazdığını yanınlatmak veya yayınlamak bu olumsuzluğa yol açıyor sanırım. Şiirlerin genellikle düz yazı gibi. Örneğin ve bence yukarıya aktardığım dizelerin yer aldığı şirin, bu dizeler dışında kalan kısmı anlamlı olsa bile asla şiir değil... Yarışmaya katıldığın "Özlem" adlı şiirin için de bu yazdıklarım geçerli. Umarım meramımı anlatabilmişimdir. Şair-yazar olmak ve şiir yazmak asla çok yazmak değildir. Yazdıklarımız üzerinde bir bakır ustası, bir heykeltraş, bir oya ve halı işçisi kadar özeni, göznuru ve emeği somutlamayı başarmak gerek... Ahmet Arif'in bir şiir kitabı var bilirsin, ama "pır" şiir kitabıdır bu.
İyi çalışmalar, başarılar, selamlar...