gözünün içinde bir "ben" tanesi olarak
hâlâ beni yaşatan kişiye...
Uzun bir süre önce hayatımda çok önemli yere sahip biri vardı.
Uzunca bir süre de bu önemini korudu.
Ama bir gün sebepsiz bir kâbus yüzünden hayatımdan çıkıp gitti.
İkimiz de bu gidişten memnunduk aslında.
Birbirimizi özlemiyorduk
ve aslında birbirimizin hayatında sandığımız kadar önemli yer tutmadığımızı düşünüyorduk.
Taa ki hiç ummadığımız bir zamanda,
hiç ummadığımız bir yerde karşılaşana kadar...
Araya giren onca zamana, kalp kırgınlıklarına rağmen,
sanki o karşılaşmaya kadar hiç ayrılık söz konusu olmamış,
bazı şeyler hiç yaşanmamış gibi,
o karşılaşmada,
bıraktığımız samimiyet düzeyinden hiçbir şey kaybetmediğimizi fark ettik.
Sanki hep birbirimizi, farkında olmadan, içimizde yaşatmıştık
ve birbirimizi çok iyi tanıdığımız için de,
araya giren onca zamanda,
birbirimizdeki değişimleri hissetmiştik
ve bunun sonucunda da birbirimize karşı yabancılaşmamıştık.
O karşılaşmadan sonra da bir daha birbirimizi özlemeyeceğimizi,
birbirimizin eksikliğini hiç hissetmeyeceğimizi
ikimiz de biliyorduk.
Taa ki bir sonraki karşılaşmada birbirimizi hala içimizde
yaşattığımızı fark edene kadar...
Galiba bir insanın hayatında hiç özlemeyeceği,
çünkü onu çok iyi tanıdığı için
hangi durumlardan ne tür tecrübeler çıkaracağını bildiği,
bunun için de ne zaman karşılaşırsa karşılaşsın
asla yabancılaşmayacağı
birinin olduğunu
hissetmek yaşanabilecek güzel duygulardan biri olsa gerek.
Merak Ettiklerim
Kendi çıkarı uğruna, kendi mutluluğu uğruna
insanları kullanan bir kişiyle karşı karşıya kaldığımız zaman
durup o insanı değiştirmek için
çabalamalı mıyız,
yoksa o insandan olabildiğince uzak mı durmalıyız?
Bir insanın kişilik özelliklerini kolay kolay değiştiremeyeceğimize göre
en güzel olanı o insanı bir daha görmemek mi?
Hayat Notları’ndan
Dünyanın en büyük bencilleri,
kendi mutluluklarını
başkalarının mutsuzlukları üzerine inşa edenlerdir.
Şiirsel
“Hiç Yaşanmamış Bir Hayale Dair” isimli şiirden…
ve ben ne zaman seni düşünsem
hayattan bütünlemeye kalan
başarısız bir öğrenci oluyorum…
Kitap
Ne okuyorum:
İhsan Oktay Anar'ın "Efrasiyâb’ın Hikayeleri " isimli romanını ve
Ahmet Muhip "Dıranas'ın Şiirler" isimli şiir kitabını...
En son ne okudum:
küçük İskender'in "Pop H’art" isimli denem kitabını ve
Ahmet Telli'nin "Kalbim Unut Bu Şiiri” isimli şiir kitabını...
Sinema
En son izlediğim film:
Federico Fellini'nin "Ruhların Jülyeti" isimli filmi.
İlk fırsatta izlemeyi düşündüğüm film:
Roman Polanski'nin "Rosemary’nin Bebeği" isimli filmi.
Tuna BAŞAR
Yorum Gönder