Sahte Gerçek

Uykuyla uyanıklık arasında bir yerde olduğumu düşünüyorum. Değişik insanlar, değişik yerlerde karşıma çıkıyor. İki farklı insanı tek bir insan gibi görüyorum. Bir kahraman bir korkak oluyor bazen. Bazen de iki kahraman tek bir insan gibi ve çok büyük bir kahraman gibi algılanıyor.

Bazen bir erkek bir kadın oluyor. Yüzler, sesler, kokular sürekli değişiyor. Ama düşüncelerim bu değişimi engelleyip, tek bir şeye yoğunlaşmak istiyor. Bu gerçekle hayal arasında gerçeği bulmaya çalışıyorum. Yeryüzündeki sahte gerçekten de, rüyalardaki sahte hayalden de bağımsız, sadece gerçeği arıyorum.

Bilinçaltımdakilerin gerçek olduğunu düşünüyorum ve hayalle yeryüzündeki sahte gerçeğin karışmasını ve gerçeğin ortaya çıkmasını bekliyorum.

Gerçek bir yüz görüyorum bazen, gerçek bir insan... Gerçek sesler geliyor kulağıma, ama bu gerçek seslere bir türlü cevap veremiyorum. Bir gerçek var, ben bunu görüyorum, ama gerçeği yaşayamıyorum.

Karanlıkların içinden bir ses geliyor. Gittikçe yükselen bir ses... Sanki bir yerde bir telefon çalıyor... Bu sesi gördüğüm tek gerçekmiş gibi algılıyorum. Anlam veremediğim şekilde bu ses beni rahatsız etmeye başlıyor ve kolum istemsiz şekilde karanlığa doğru uzanıyor. Karanlıkta yok olan kolum bu sesin durmasına neden oluyor. Tek gerçek sandığım ve bana büyük rahatsızlık veren ses, bir anda susuyor ve gerçeklerin bana acı verdiğini hissetmeye başlıyorum. Çok kısa bir süre sonra o ses tekrar çıkmaya başlıyor ve açık olan gözlerimi tekrar açtığımı hissediyorum. Bir anda ortam değişiyor ve kendimi bir odada buluyorum. Önce kısa süreli bir şaşkınlık yaşıyorum ve kendi kendime "Burası neresi?" diye soruyorum. Elime bakıyorum ve gerçek sandığım sesin elimdeki telefondan geldiğini görüyorum. Ve o ses yüzünden sahte gerçeğe uyandığımı anlıyorum.

Hiç istemediğim halde...

Tuna BAŞAR

/dörtocakikibinaltıçarşamba sıfırbironiki

Afyonkarahisar/