yıllar yazı masama bir takvimin son yaprağını uçuruyor…
yolları arşınlayan hüzünlü ayakların
yeni yıl öncesi
dünyaya bıraktığı son iz:
aşk…
yeşermeye hazır bir tohum gibi
taptaze…
ruhu besliyor…
kahverengi bir gözün içindeki “ben” tanesi
bedeni hizaya sokuyor…
ellerin istemsiz izleği
İzmir’in imbatında savruluyor…
yollar kısaldıkça
ruhlar yakınlaşıyor…
yıllar yazı masama bir takvimin son yaprağını uçuruyor
ve ben o anda kaybolmak istiyorum
seni seyrederek…
Tuna BAŞAR
/ otuzbiraralıkikibinaltı sıfırbirellisekiz
İzmir /
Yorum Gönder